n
io, n. also ancraide, ainchride (cride)
(a)
wrong,
injustice, injury, vengeance:
cen dílgud cech ancridi dognethe
frib,
Wb. 9c20
.
ní dílgaid a n-ancride dogníther frib,
22
.
ancride in dermait,
Ml. 23d12
.
denma uilc tar æsi ind anccridi,
38d20
. cid i n-ancride ṅduit-siu gl. in tuam etiam exprobatur
iniuriam,
44c19
.
inna ancride inna fochaide dobertar forsin
naís noib,
27b15
.
digal ind ancridi dogní nech frit,
Sg. 181a6
.
co n-écid do P. a n-ancride boí ara chinn,
Trip.² 2203
.
nir'bo maisi les cena gan a aincridi do iarraid for Grecaib
`not to demand of the Greeks (redress for) his wrong',
Aen. 27
.
ba hadbulcuimnech le hIunaind a a.¤ la Troianaib how she was
wronged by the Trojans,
1154
.
cena ancraide ┐ cana anfolaid
do dígail,
LL 227b9
(
TTr. 761
).
a n-ancridi ┐ a n-écora,
LL
220a20
(ib.
217
).
ro ba menmarc leis ancraide a aithrigtha
do digail do Iuba fair,
CCath. 3043
. Attrib. gen. ticfait iarsein
tedmand ili ancride `hurtful',
RC xxvi 44 § 230
.
(b)
enmity, hate:
robai ancride ic cach dib diaraile,
LL
408a25
(
TTr. 2211
).
ó ro fhidir sidhe ainchridhe a cheneoil
. . . d'ua Dhomhnaill,
AFM vi 1932.16
.
ag imirt a eccraitti ┐ a
aincridhe fair,
1934.8
.
ainchridhe . . . do beith aige don B.
sin,
Fl. Earls 60.6
. ní ghabhann Dia asgaidh fhir an anchroidhe
of him who hates (God and his neighbour),
TSh. 5282
.
filleadh ainchridhe turning aside ill-will,
Studies 1921, 589
§ 9
.