adj
io,iā.
pertaining to king or state
: cís rigdae, gl.
vectigal
,
Sg. 52b9
. huand seirc rigdai .i. follais no choitchinn,
gl. publico affectu,
Ml. 124d13
. rigdaib .i. coitchennaib, gl.
publicis [beneficiis],
126a9
.
Regal, royal
:
ina chathaír rigdai,
FA 8
.
draíde rigda,
PH 6970
(of the Magi or Kings of the
East). Generally in wider sense
kingly, majestic, noble
:
is
rígda in costud,
BDD 73
. cenél rigda do síl Abrahaim (of the
Israelites),
PH 1703
.
in popul rígdai Rómanach,
471
.
in sét
rigdai triasa roichet na fíreoin in flaith nemdai,
5904
. an síol
ríogha
the royal (dynastic) family
,
2 Kings xi 1
.
i bpíoláidibh
ríoghdha,
TSh. 912
. In SR freq. in chevilles: rigda scél,
SR 7231
.
rígda in sēt,
7894
.
4243
.
7331
. Of persons: in Félire freq.
epithet of saints: epscop Rónán rígdae,
Fél. Feb. 9
.
paiss Processi
rigdai,
July 2
. ind rígan rigda (of St Brigit),
Hy. iv 10 F
(ríga, righdha v.ll.).
ridire . . . ríoga,
ZCP xii 396.13
.
damhradh
ríodha ra-chalma,
TD 16.3
(: síodha). superl.
cach ní . . . ba
rígdu dá rigaib,
LL 219a48
(
TTr. 169
). In pl. as subst.: ro
marbait a righdha `the royal retinue',
Ériu v 158.212
.