n (flaithius). Later anḟlaithes.
lack of legal standing
of a `flaith'(?):
techta cana caich la derbfine acht aimser
imfuigill im a.¤ n-aige fine; is i suide berair cuit forbaig ar
a.¤ n-aige fine,
Ir. Recht 34 § 36
`wegen der Un-Herrschaft
des Sippenvorstehers'. In more general sense
misgovernment,
tyranny:
mad h-e in ri . . . dogne an t-andliged no an tanflaithus,
YBL 167b13
.
is for a.¤ . . . na rig dogníter na tire
. . . condat ambrite,
PH 4231
.
lochta . . . an anfhlaithis,
TSh. 5347
. iad féin d'fhóirithin ó anfhlaitheas `tyranny',
Keat. iii 2779
.