n
o, m.(tuilide)
(a)
bastard, fatherless child: dorinde
se rithim dána andsin, ┐ "Duan na Tuiledhach" a hainm
(a woman had attempted to father a child on Colum Cille),
BCC 380.1
. tosach na Duaine sin na Tuileadhuch .i. `Mac
nach lem, liter orm-sa,'
380.16
(see
ZCP viii 561
). See
tuilide.
(b) one belonging to another race and having no
legal claim to rank, interloper, usurper: ar Uíbh Muireadhaigh a-muigh | ní tuileadhaigh Uí Thuathoil (i.e. are rightful
kings over),
Top. Poems² 876.