n
o, m.
I (3 imm-, im- + aithber)
mutual reproach,
recrimination:
mor do imaithbeur ... bái eter Eua is Adam,
SR 1479.
co n-aithber ┐ imaithber (imaithféur, v.l.) occu
fria araile,
Todd Lect. iii 60.22
.
robái athber imaithber ic
Grécaib ┐ ic Troiannaib,
TTr. 1608.
ambatar for an iomaithber sin,
Leb. Gab.(i) 34.1
.
II (2 imm + aithber) (generally folld. by for (ar))
great
rebuke, act of rebuking, reproaching:
beith [na pecaig]
ag aithfer imaithfer for in Coimdhe,
RC xxviii 318 § 33.
furri féin a himathber `on herself fell her reproach,'
Metr. Dinds. iii 30.68
.
nosgeb torsi ... ┐ imaithber mor iat,
LB
119b53
.
aithfer imaithfer dermair acc síl Adhaimh isin
ló sin,
RC xxviii 314.2
.
ro bói aithber immaithber oc a
muintir fair-sium,
Mer. Uil. 236.
do batar muinnter I
Domnaill ag aithbhir imaithbir air,
L. Chl. S. 40 § 30
.
atáid imriosna Ultach | ... | fa seach 'gá n-iomaithbhear
ort `the disputes of Ulster ... are severally laid to thy reproach,'
TD 21 § 2.
adeir Iob ... ag iomaithbhear ar Ádhamh,
TSh.
3026.
ag tabhairt an iomaithbhir chéadna d'Éabha,
2602
.
ní chluin an bocht iomaithbhior `the poor heareth not rebuke,'
Proverbs xiii 8.
biadh Ephraim áonránach a ló an iomaithbhir
`Ephraim shall be desolate in the day of rebuke,'
Hosea v 9.