adj
io, iā (bríathar)
wordy; gramm. verbal: cles
briatharda sin dognítis ind ḟilid (expl. of
briamon smethrach,
RC xxvi 24
),
LL 24449.
ó cach tharmmorcnib ainmmdib ┐
briathardaib ┐ dobriathardaib,
Sg. 43a5
. in drong briatharde
`the verbal group',
159b5
.
condatanman som dano briathardi,
188b3
. As subst. timmartae and amal inna briathardi riam
gl. uerbalium regulam seruauit,
Sg. 56b12
.