n o, s, n. (1 fás) d
s.
fasaig,
LL 264b9
(
MU² 336
) but g
s.
regularly fásaig.
I An uninhabited spot or region, a waste,
wilderness:
Femen indiu cid fásach (: násad),
Metr. Dinds.
iii 200.1
.
is aróen imthéigmís ... cach fid ┐ cach f.¤
,
TBC-LL¹
3531
.
slicht sinnaig ... i fasaig,
LL 264b9
(
MU² 336
).
dobeiread cella in tíre uli i ḟásach,
LB 276b18
=
SG 64.5
. an
tír uile etir ḟasach ┐ áitiucchadh both waste and inhabited
land
AFM v 1562.6
.
go fassach na hEigipte,
Fl. Earls
228.12
.
┐ in tír na fásuch,
LL 160a39
(=
Dinds. 155
"where
the land was a desert"). g
s.
ic cuairt in fasaig
,
CCath.
2907
.
i n-imchian an fhásaigh,
TSh. 639
. As attrib.:
disiurt ... .i. locc fássaig .i. roboth and ríam cia rodēracht
nunc
,
Corm. Y 433
(cf.
O'Mulc. 495
). corca fasaig wild oats
IT iii 105 § 210
=
Bruchst. § 164
. a ssencaislén fásaigh
desolate
Maund. 33
. Cf. gach baile fassaigh gach fiodh
`townland of forest'
Duan. F. i 59.22
.
fá ḟoraoisibh fásaigh,
Keat. ii 6098
. pl.
foithri, fássaigi
,
Acall. 2500
.
do rinnedur
fasaigi doimne doeoluís da tirthaibh,
ZCP vi 294.31
.
a
fásaighe, a fiadhamla,
O'Gr. Cat. 459.5
. g
p.
ar mét a foithredh ┐ a fhásaighed
,
BNnÉ 266.24
. d
p. i fedaib ┐ fásaigib
TBC-LL¹ 554
.
a fassaigib,
ACL iii 224.18
.
fá fhásaighibh
fiadhamhla an pheacaidh,
TSh. 7456
.
II adj o-ā
waste, uninhabited:
aran oilén ḟásach,
Ériu v 198.626
.