n o, m. In the exx. earlier than the 12th
cent. it seems a book-word, from Beda, Isidore etc.
a Frank,
later a Frenchman:
Francus o tát Frainc,
LL 142b27
(Dublitir
ua Huathgaile) =
Rawl. 77a4
.
ni Fraṅc forbbaig act
is Conall Grant,
LL 183b52
. pl.
Fraincc Patraic `P.'s
Franks'
Trip. 104.31
(
Francc
,
1183
).
Frainc,
Auraic. 224
=
Affrainc,
2540
(YBL). Fraingc (i.e. the Normans)
AU
1072
(
ii 24
).
flaithius Franc,
Anecd. iii 66
(< Beda).
[Lothar] for Franccaib `L. reigning over the Franks'
SR
2371
.
do Frangcaib a chenél,
Lat. Lives 87
(of St. Martin,
the Lat. has [S]abariae Pannoniae oppido oriundus fuit
parentibus non infimis).
fri Frangcaib ┐ fri Lochlannaib
tarrustaír i farrad Césair,
CCath. 1307
. a Ffrangcaibh in
France
Duan. F. i 5.2
=
ii 344
. ba do [F]raṅccaib ... Conces
`C. was of the Franks' (i.e. Patrick's mother)
Hy ii Comm.
(
Thes. ii 309.19
). For further exx. see Onom.
Compds.
¤amus :
cia airm itát fraṅcamais mo thige ?
ar Conchobar,
RC xiv 426
(
LL 111a36
) ; `strong soldiers'
Stokes, suggesting derivation either from O.W. franc mod.
ffranc `a youth' or from O.N. frakkr `fortis' ; Plummer
suggests A.S. franca `spear' ; the meaning may be `Frankish'
or `foreign,' hence
foreign mercenaries
. francamhus
`a Gaulish mercenary
', Meyer,
Misc. Hag. Hib. § 21
.
f.¤
[leg.
-uis] Medbha,
Celt. Rev. iii 130
.
¤bérla the French language:
frangcbérla,
Maund. 124
.
fraingcbhéurla `the French tongue'
RSClára 35a
.
¤luch a rat
(= luch francach) :
na franclochaidh ga folach
| a n-ardchlochaibh,
IGT, Decl. ex. 714
. See also Frainc, Fraingc.