adj o-ā (foíndel) also foíndelach
(a)
vagrant, wandering : d
s
f. foindledaig .i. daiscuir (gl. vulgari)
Ml. 37b5
.
atchiu chruth inn ḟoendelaich,
TBC-LL¹ 2762
. tri
foglúaiset fóenledchu .i. ingreim, dolud, dommatu `that
set waifs awandering'
Triads 198
.
(b) as n o, m. in Laws an absconde, one who becoming a
vagrant
renounces his social responsibilities and is `proclaimed' and disowned by his `fine' : athgabháil foindlethaigh fonindlea fine ... fonindle[a] tuatha `of a fugitive
who has absconded from his tribe ... fled rom his territory'
Laws i 246.21
. isedh doni faonleghach de, gan tiachtain
re dligedh corusa fine he becomes a vagrant by non-observance
of the law of `córus fine'
iii 410.20
.
di faendledachaib
fine,
O'D. 974
(
H 3.17, 679d
).
slan masa faendledach,
O'D.
1668
(
H 5.15, 25a
) =
O'Curry 1893
. in faendledach ┐ int
urfocrach (both disqualified in certain circumstances for
prosecuting a suit)
Laws
i 88.27 Comm.
ni roc[h]ar urfogra
cach aonfainlegaidh na di forais urnai (.i. ... in cāch is
faonligach ag nā bī ārus baile anurnaidh),
264.4 (284.32)
.
ní nais tir for imrumach (.i. for foendlegach),
Laws iv
36.3(13)
.
tiachtain fo coraib in faendlegaigh,
i 90.9 Comm
.
mad iar n-aurfocru cach faenledaig (.i. mad iarna firurfogra
don fine can cunnrad do denam ris in fear fine robi ar
faindelo duathaib,
SM Facs. 34a
(=
Laws ii 288
(
ZCP xiv
374
).
dligid foindelach fuacra,
LL 345d24
=
d. faendledach
forógra,
ZCP vi 261.21
.
niba faoindledhoch filidh,
Ériu xiii
17.23
.
(c)
panic-stricken distracted, demented (?) : (cf. foíndel (d))
faindelach .i. oinmitt
,
Corm. Y 668
= feanelach, v.l.
fenelach,
O'Dav. 876
(where Stokes amends : foendelach).
faoinnealach .i. óinmid, O'Cl. faoinnealach et fainnealach
`a madman
'
P. O'C.
Cf. finelach.