adj
i
(a)
sharp, grievous:
tiachair ┐ serb,
Ml. 94c6
.
tichair lainn, gl. hic acer,
Sg. 41a10
.
serb no tiachair
,
O'Dav.
1030.
tiachair .i. feargach no teinn, O'Cl.
ba tiachair le a
cenn,
Lism. L. 1383
.
in gním talchair tiachair
,
Metr. Dinds.
iii 408.3
. As subst.:
nír airigh ... doigh na tiachair
,
BNnÉ
101.33
. Later diachair:
peannaid ná pian ná diachair
bháisbhruid,
ITS iii a 104.60
. diachair `
sorrow, grief
',
O'R.
(b)
clever, prudent:
tiachair .i. glic,
O'Dav. 441.
Compd.
¤thaeb
wounded in the side :
atú tursech tiacharthaeb,
TBC-LL¹ 2330.