n
ā, f., also o, m. (?) a shout, a loud call
(used of
utterances of men and animals):
in tan dobeir in leo a
glaid ass,
RC xx 410.1
(
ACC 133 Comm.
).
amal gláid ṁbind
ind leoman,
408.15
.
éirghis ... in bainléo ┐ dobheir a gláoidh
moir osaird,
BNnÉ 84 § 172
.
doleig F. glaodh mór isin cúan,
IT
ii2 125.89; 93
.
do aitin gurbí glaodh Fergusa í, tucc a
ghlaodh churadh,
TBC-LL¹ p. 339 n. 4
.
glǽdh cuirre,
BS
102.y
.
glaodh O. ag dul do sheilg,
Oss. iv 16.13
. g
s.
ag
legen na cétgl[a]ídhi,
IT
ii2 126.100
. pl.
eamnait a
nglaedha na sinnaigh,
RC i 36.29
(gl. fr. H.3.18).
o gloedaib
... na ṅdémna,
PH 5625
.
nolindais ifern da nglaodhaib et
beicethaigh,
Aisl. Tond. 104.10
.
Compds.
¤béiccedach:
howling, shouting, a blaring sound:
glaodvheicet[h]och na piast,
Aisl. Tond. 104.19
.
glaedh-beccedaigh na stocc,
CCath. 3106
.
glaéidhbeicedhach, gáir
┐ gredhan a ngalgat,
AFM vi 2116.18
.
¤gal
bawling (?):
demhna ag glaedhgail (blaodhaigh, v.l.),
BNnÉ 99 § 11.