adj
i (cennais infl. by allaid, Thurn.,
ZCP xx 363
)
tame,
domesticated
:
c.¤ .i. cen-fid . . . cui contrarius est allaid .i.
al-fid,
Corm. Y 298
.
ó bīastaib cenntaib,
Cáin Ad. 42
.
coin chennta,
LB 149b25
.
donāl chon cendaid,
ZCP xiii 7.11
.
in cu cenda,
O'Curry 2512
(
Eg. 88, 42(43)b
).
haigi cennta . . .
na muca cennta,
O'D. 1686
(H.5.15, 29b).
amuil na cona
cennda,
Laws iv 114.15
(scribal error, Thurn. loc. cit.).
na h-almu centai,
Rawl. 74a24
.
mucai centa,
K. and H. 16
.
Creuisa allaid cendaidh `now wild, now gentle',
Aen. 617
.
? ní c.¤ cuicc dia ro iricc riage arntoa totheo tir tluchtha . . . ,
IT iii 52.9 (51.25)
. As subst. ar chúanaib ar chentu `against
tame beasts',
Metr. Dinds. iv 70.28
(centaib, v.l.).
ár cenntai
┐ altai,
AU ii 84.17
. ?
cid tarraid allaid cendaid / gellaid
bearraidh isbronnaid,
IT iii 86.w
.